Shar pei ma bardzo podobną grupę i zakwalifikowanie jak dog niemiecki:Shar pei - jedna z ras psów, należąca do grupy sznaucerów i pinczerów, psów molosowatych, szwajcarskich psów pasterskich oraz psów innych ras. Zaklasyfikowana do sekcji molosowatych w typie dogowatym.
Rys historyczny
Pies ten pochodzi z Chin. Miasto Dali w prowincji Guangdong prawdopodobnie jest miejscem pochodzenia rasy, a został rozpropagowany i hodowany w celach wystawowych przez hodowców w USA.
Ta pradawna rasa hodowana była w Chinach do polowań na dziki, a także jako psy pasterskie, a w południowej części kraju używano także je do walk psów, natomiast jego głównym przeznaczeniem było stróżowanie świątyń.
W czasach Chińskiej rewolucji i nastaniu komunizmu pies ten stał się zbytecznym dobrem. Na właścicieli nałożono wielkie podatki, którymi obciążone były posiadane psy. W końcu posiadanie psa zostało ogłoszone przez Mao jako przejaw burżuazyjnej dekadencji a hodowla psów została praktycznie zabroniona. Wtedy to właśnie nastąpiło załamanie populacji shar-peia. Liczba zwierząt drastycznie zmalała. Wtedy to, bojąc się o wymarcie rasy Matgo Law będący jednym z hodowców i miłośników psów tej rasy napisał do jednego z amerykańskich czasopism poświęconych kynologii. Apelował on o uratowanie shar-peia, zamieszczając bogato ilustrowany artykuł poświęcony tym właśnie psom. Amerykanie zareagowali na apel bardzo żywiołowo. Psy z Hongkongu zaczęły przybywać do Ameryki. Stały się one synonimem bogactwa i pozycji społecznej. Osiągały one horrendalne ceny, przez co stały się cennym łupem dla złodziei. Popularność shar-peia wzrastała bardzo szybko. Wkrótce w Europie powstał hodowle psów tej rasy, a w 1981 roku uznało wzorzec rasy. Był on tymczasowy a następnie zastąpiony wzorcem ostatecznym.
Ta pradawna rasa hodowana była w Chinach do polowań na dziki, a także jako psy pasterskie, a w południowej części kraju używano także je do walk psów, natomiast jego głównym przeznaczeniem było stróżowanie świątyń.
W czasach Chińskiej rewolucji i nastaniu komunizmu pies ten stał się zbytecznym dobrem. Na właścicieli nałożono wielkie podatki, którymi obciążone były posiadane psy. W końcu posiadanie psa zostało ogłoszone przez Mao jako przejaw burżuazyjnej dekadencji a hodowla psów została praktycznie zabroniona. Wtedy to właśnie nastąpiło załamanie populacji shar-peia. Liczba zwierząt drastycznie zmalała. Wtedy to, bojąc się o wymarcie rasy Matgo Law będący jednym z hodowców i miłośników psów tej rasy napisał do jednego z amerykańskich czasopism poświęconych kynologii. Apelował on o uratowanie shar-peia, zamieszczając bogato ilustrowany artykuł poświęcony tym właśnie psom. Amerykanie zareagowali na apel bardzo żywiołowo. Psy z Hongkongu zaczęły przybywać do Ameryki. Stały się one synonimem bogactwa i pozycji społecznej. Osiągały one horrendalne ceny, przez co stały się cennym łupem dla złodziei. Popularność shar-peia wzrastała bardzo szybko. Wkrótce w Europie powstał hodowle psów tej rasy, a w 1981 roku uznało wzorzec rasy. Był on tymczasowy a następnie zastąpiony wzorcem ostatecznym.
Zachowanie i charakter
Towarzyski, czujny, wrażliwy, skłonny do obrony, ale nie agresywny. Jest to pies "jednego właściciela", którego bezwzględnie słucha. Dobrze znosi warunki miejskie.
Szczeguły
Kraj pochodzenia: Chiny
Odmiany barwne: Czerwony, fioletowy, niebieski, czekoladowy, złoty, kremowy, rudy, czarny,
Popularność (w Polsce): Rasa popularna
Wysokość w kłębie (cm): 46 do 56
Masa ciała (kg): 18 do 26
Może mieszkać w: Duże mieszkanie, lub dom
Gubienie włosa: Przeciętnie
Wymagane strzyżenie: Nie wymaga
Pies tej rasy powinien być czesany 3 razy w tygodniu, po 10 minut.
Rasa odpowiednia dla alergików.
Aktywność w domu: Mało aktywny
Wymaga codziennie spaceru przez: 55 minut
Przeciętna cena szczenięcia: 1950 złotych
Koszt utrzymania: 165 złotych miesięcznie
Stopien posłuszeństwa: Średnie
Szybkość uczenia się: Szybko
Stopień dominacji: Dominujący
Przy dużej chęci do obrony, możliwości psa tej rasy mogą być niewystarczające
Przeciętna długość życia (w latach): 9
Czy można pozwolić na zabawę z małymi dziećmi: Warunkowo
Nie może pozostawać sam dłużej niż: 8 godz.
Możliwe problemy:
*Lubi ścigać poruszające się obiekty
*Może być agresywny w stosunku do innych psów
*Rasa tylko dla doświadczonych właścicieli
Uwaga: Pewne problemy mogą być wyeliminowane przez odpowiednio dobrane szkolenie.
Specjalne wymagania dla tej rasy:
Powinien być karmiony karmą wysokiej klasy (kosztowną!). Nie nadają się do intensywnego i długotrwałego wysiłku fizycznego, są raczej powolne i leniwe.
Krótki opis:
Uparty, dominujący piesek, który chodzi własnymi ścieżkami - "kocia natura". Przyjacielski, odważny, wesoły, chętny do zabawy z dziećmi.
No to na dzisiaj już wszystko...
zajżyj na mój drugi blog:
Bardzo fajnie napisane. Jestem pod wrażeniem i pozdrawiam.
OdpowiedzUsuń